Pierwowzorem tych niezwykłych maszyn był balon wyposażony w śmigło napędzane maszyną parową. Konstruktorem i pomysłodawcą był francuski inżynier Henri Jules Giffard (1825 - 1882). Jego aerostat odbył pierwszy lot 24.09.1852 roku z Paryża do Elancourt (27 km) z prędkością 8 km/h wznosząc się na wysokość 1800 m. Kolejnym ważnym etapem w rozwoju sterowców był lot, który odbyli 09.08.1854 roku Charles Renard i Arthur Krebs. Kierowany przez nich sterowiec przeleciał odległość 8 km w ciągu 23 minut.
Jednakże prawdziwą sławę sterowce zdobyły dzięki niemieckiemu konstrukturowi Ferdynandowi von Zeppelin, który zastosował sztywny szkielet do budowy swojego LZ-1. Pierwszy lot odbył się 02.07.1900 roku z hangaru we Friedrichshaffen na Jeziorze Bodeńskim.
Polskie sterowce wywodzą swój rodowód od publikacji Kajetana Joachima Łączyńskiego, który w 1833 roku wydał "Theorie der Aeronautik oder mathematische Abhandlung ueber die Leitung der Aerostaten durch Ruder, Segel und comprimirte Luft" (pisownia oryginalna). Wizje sterowca przedstawiał Władysław Umiński w swojej "Żegludze powietrznej" z 1894 roku. Autorami polskich projektów byli : Jerzy Stonawski (1893), Wiktor Brodzki (1899) i Tomasz Flieger. Niestety ich projekty nie były nigdy zrealizowane. Realizacja polskich marzen o sterowcach nastapiła w 1921 roku, kiedy to zakupiono we Francji sterowiec ciśnieniowy „Zodiac VZ-11” i zaadoptowano w Oficerskiej Szkole Aeronautycznej w Toruniu. Zdjęcie poniżej przedstawia jego lot w ostatnim roku służby.
Pierwszy lot LZ-1
Zdjęcie z 1926r. opublikowane w: "Polskie skrzydła", 1984r.
Zdjęcie pochodzi z Polskiej Wikipedii,
umieściła je tam pl:Topory W Poznaniu Hala Zeppelinów powstała w 1913 roku za sprawą firmy Arthur Mueller GmbH. Pierwszym sterowcem jaki w niej stacjonował był LZ16 (ZIV), a potem LZ17 ("Sachsen"), LZ20 (ZV), LZ30 (ZIX) i LZ39 (LZ39). Halę zdobyli Powstańcy Wielkopolscy 6 stycznia 1919 roku. W okresie międzywojennym miała w niej powstać wytwórnia filmowa, ale planów tych nie zrealizowano.
W 1945 roku podczas walk o Poznań została w znacznym stopniu zniszczona. Obecnie pozostały po niej jedynie fragmenty fundamentów.
